هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر شفقت به خود بر مشکلات رفتاری و خودپنداره کودکان با نارسایی های ذهنی و تحولی بود. روش مطالعه برحسب گردآوری اطلاعات، آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل مادران دارای کودک نارسایی های ذهنی و تحولی شهر قم در سال تحصیلی 97-1396 بود. نخست، آزمودنیها بر اساس ملاکهای ورود غربال شدند، سپس30 مادر کودکان با نارسایی های ذهنی و تحولی انتخابشده و بهطور تصادفی در گروههای آزمایشی و کنترل جای گرفتند (هر گروه 15 نفر). مادران در گروه آزمایشی هشت جلسه مداخله دریافت کردند و گروه کنترل، مداخلهای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشکلات رفتاری نقاط قوت و ضعف (SDQ) و مقیاس عزت نفس رزنبرگ (SES) بود که در هر سه مرحله برای آزمودنیها اجرا شدند. تحلیل دادهها در نرم افزار 20-SPSS و با استفاده از تحلیل واریانس با تکرار سنجش نشان داد که در متغیرهای مشکلات رفتاری و خودپنداره کودکان با نارسایی های ذهنی و تحولی، بین دو گروه آزمایشی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. با استناد به یافته ها، مشخص شد که فرزندپروری مبتنی بر شفقت برنامهای مؤثر برای مادران کودکان با نارسایی های ذهنی و تحولی است که این امر، می تواند مشکلات رفتاری این کودکان را کاهش و خودپنداره آنان را بهبود بخشد.