اژه‌ای، ج. (۱۳۸۳). ویژگی‌های شخصیتی تیزهوشان در پژوهش‌های روان‌شناختی ایران. تهران: سمپاد.
افروز، غ. ع. (۱۳۹۸). مقدمه‌ای بر روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی. تهران: دانشگاه تهران.
افروز، غ. ع.، و معتمدی، ف. (۱۳۸۴). خودکارآمدی و سلامت روانی در دانش‌آموزان عادی و تیزهوش. روانشناسی تحولی: روان‌شناسان ایران. ۲(۶)، 100-89.
افروز، غ. ع.، ارجمندنیا، ع.، تقی‌زاده، ح.، قاسم زاده، س.، و اسدی، ر. (۱۳۹۲). بررسی مقایسه‌ای باورهای خودکارآمدی و سلامت روان در میان دانش‌آموزان تیزهوش و عادی. مجلۀ مطالعات ناتوانی. ۳(۳)، 38-۲۷.
اسمعیلی، س.، عزتی نیا، م. ج. ۱۳۹۸. اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارأمدی دانش آموزان. مجله تحقیقات مدیریت آموزشی. ۱۰(۳۹)، ۱۴۳-۱۵۸.
انصاری حقیقی، ف. (۱۳۹۹). اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر کاهش افسردگی، استرس و اضطراب دانش‌آموزان دختر دورۀ دوم متوسطۀ شهر بوشهر. هشتمین همایش علمی-پژوهشی علوم تربیتی و روانشناسی، آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی ایران. چهارده تیر 1399. تهران. ایران.
جهانیان، ر. (۱۳۹۲). اثربخشی آموزش مهارت‌های ده‌گانۀ زندگی بر خودکارامدی دانشجویان. فصلنامۀ روانشناسی کاربردی. ۷(۳)، 83-۷۱.
خوشنویسان، ز. و افروز، غ. ع. (139۰). رابطۀ خودکارآمدی با افسردگی، اضطراب و استرس. مجلۀ دانشگاه علوم پزشکی کرمان. ۵(۲۰). 80-۷۳.
شفیعی، ص.، عسکری، ب. و محمدی، ر. (۱۳۹۹). مهارت‌های زندگی. پیشرفت‌های نوین در روانشناسی، علوم تربیتی و آموزش و پرورش. 22، 63-۵۱.
شکری، ا.، طولابی، س.، غنایی، ز.، تقوایی‌نیا، ع.، کاکابرایی، ک.، و فولادوند، خ. (۱۳۹۰). مطالعۀ روان‌سنجی پرسشنامۀ باورهای خودکارآمدی تحصیلی. مجلۀ مطالعات آموزش و یادگیری. ۳(۲)، 61-45.
شیرازی، م.، حیدری، ا.، و خیاطی، ز. (1396). بررسی رابطۀ خودکارآمدی با اضطراب، استرس و افسردگی در دانش‌آموزان دختر متوسطۀ شهر زاهدان. اولین همایش ملی علوم اجتماعی، علوم تربیتی، روانشناسی و امنیت اجتماعی. ششم اردیبهشت 1396. تهران.
قیطرانی، ب.، قهاری، ش. (۱۳۹۴). اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی. دومین کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در مدیریت، اقتصاد و علوم انسانی. هشتم اسفند 1394. دبی. امارات متحدۀ عربی.
کاظمی حقیقی، ن. (۱۳۷۱). جامعه و تیزهوش. مجلۀ استعدادهای درخشان. 1(۱)، 17-۱.
کرد نوقابی، ر.، و پاشا شریفی، ح. (۱۳۸۴). تهیه و تدوین برنامۀ درسی مهارت‌های زندگی برای دانش‌آموزان دورۀ متوسطه. فصلنامۀ نوآوری‌های آموزشی. ۴(۱۲)، 34-11.
کلینکه، ال. ک. (۱۳۹۷). مجموعۀ کامل مهارت‌های زندگی. ترجمۀ شهرام محمدخانی. تهران: رسانۀ تخصصی.
کمالی، س.، و گنجی، ل. (۱۳۹۹). اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان دورۀ اول متوسطۀ تحصیلی. هفتمین همایش ملی مطالعات و تحقیقات نوین در حوزۀ علوم تربیتی، روانشناسی و مشاورۀ ایران. نوزدهم بهمن 1399. تهران.
لازاروس، آ.، و لازاروس، ک. (۱۳۹۸). مهارت‌های زندگی. ترجمۀ شمس‌الدین حسینی و الهام آرام‌نیا. تهران: نسل نواندیش.
محبوبی، ط.، و نعمت‌پور تک‌آغاج، س. (۱۳۹۹). اثربخشی مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان. ششمین همایش ملی پژوهش‌های نوین در حوزۀ علوم تربیتی و روانشناسی. ششم بهمن 1399. تهران. ایران.
محمودپور، ع.، دربا، م.، شیخی، س.، نوذری، م.، و ذوالفقاری، ش. (۱۳۹۹). پیش‌بینی انگیزش پیشرفت دانشجویان براساس خودناتوان‌سازی تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی، نگرش‌های ناکارآمد و معنای تحصیل. مجلۀ رویش روانشناسی. 8(۵۳)، 62-۵۱.
مرادی‌زاده، س.، ویسکرمی، ح.، میردریکوند، ف. ا.، قدم‌پور، ع. ا.، غضنفری، ف. (۱۳۹۸). مقایسة اثربخشی روان‌درمانگری مثبت‌نگر و درمان شناختی رفتاری بر نشخوار فکری-تحصیلی و استرس تحصیلی دانش‌آموزان دختر تیزهوش. نشریۀ روانشناسی افراد استثنایی. ۹(۳۴)، 110-79.
موتابی، ف.، محمدخانی، ش.، کاظم‌زاده عطوفی، م.، و فتی، ل. (13۹۵). آموزش مهارت‌های زندگی ویژۀ مدرس. تهران: میانکوشک.
مودت، م.، و بخشی سورشجانی، ل. (۱۳۹۸). خوددلسوزی، خودکارآمدی و استرس تحصیلی در دانشجویان. هفتمین کنگرۀ انجمن روانشناسی ایران. چهارم بهمن 1394. تهران.
میرجلیلی، س.، صدیقی ارفعی، ف.، و علمی‌منش، ن. (۱۳۹۷). بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی و ارتقای شفقت‌به‌خود دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطۀ اول شهرستان یزد سال تحصیلی 139۷-۱۳9۶. ششمین کنگرۀ علمی-پژوهشی توسعه و ترویج علوم تربیتی و روانشناسی. بیست‌وچهارم اسفند 1397. ایران. تهران.
نصیران، ص.، و ایروانی، م. (۱۳۹۵). بررسی مشکلات دانش‌آموزان تیزهوش در مدارس استعدادهای درخشان از نظر دانش‌آموزان و والدین. نشریۀ مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی. 2(1)، 27-۱.
نظری دولت‌آبادی، ا.، و توکلی، آ. (۱۳۹۵). رابطۀ مهارت‌های زندگی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستان دورۀ دوم شهر یاسوج. فصلنامۀ رهبری و مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی. ۱۰(۱)، 154-۱۳۹.
نظری، ش.، اژه‌ای، ج.، و آزادفلاح، پ. (۱۳۸۲). بررسی مهارت‌های اجتماعی دختران نوجوان سرآمد شاغل به تحصیل در مراکز آموزشی استعدادهای درخشان، غیرانتفاعی و عادی تهران. مجلۀ استعدادهای درخشان. 12(۱)، 31-12.
نریمانی، م.، عینی، م.، دهقان، ح.، غلامزاده، ح.، و صفاری‌نیا، م. (۱۳۹۲). مقایسة پنج عامل بزرگ شخصیتی و خودکارآمدی در دانش‌آموزان تیزهوش و عادی. مجلۀ روانشناسی مدرسه. 2(3)، ۱80-164.
ورتس، م. ج.، کالاتا، ر.، و تامکینز، ج، آ. (1389). زمینۀ آموزش کودکان استثنایی. تهران: آشوب.
هالاهان، د. پ.، و کافمن، ج، م. (۱۳۸۷). مقدمه‌ای بر آموزش‌های ویژۀ کودکان استثنایی. ترجمة مجتبی جوادیان. مشهد: به‌نشر-آستان قدس رضوی.
Alemany-Arrebola, I., Rojas-Ruiz, G., Granda-Vera, J., & Mingorance-Estrada, Á. C. (2020). Influence of COVID-19 on the perception of academic self-efficacy, state anxiety, and trait anxiety in college students. Frontiers in psychology, 11, 570017.
Abu-Jaber, A. (2011). Educational programs for gifted students. Teacher Mission Journal, 49(4), 23-27.
Askari, M. R., Makvandi, B., & Neisi, A. (2019). The Comparison of Academic Engagement, Academic Self-efficacy and Achievement Goals in Gifted girls and Boys. Journal of Research in Educational Science, 13(46), 35-48.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological review, 84(2), 191.
Bandura, A., & Ramachaudran, V. S. (1994). Encyclopedia of human behavior. New York: Academic Press, 4, 71-81.
Bandura, A., & Adams, N. E. (1977). Analysis of self-efficacy theory of behavioral change. Cognitive therapy and research, 1(4), 287-310.
Bandura, A. (2000). Cultivate self‐efficacy for personal and organizational effectiveness. Handbook of Principles of Organizational Behavior: Indispensable Knowledge for Evidence‐Based Management, 179-200.
Dorman, J. P. (2001). Associations between classroom environment and academic efficacy. Learning Environments Research, 4(3), 243-257.
Smith, R. E. (1989). Effects of coping skills training on generalized self-efficacy and locus of control. Journal of Personality and Social Psychology, 56(2), 228-233.
Korkmaz, O., Ilhan, T., & Bardakci, S. (2018). An Investigation of Self-Efficacy, Locus of Control, and Academic Procrastination as Predictors of Academic Achievement in Students Diagnosed as Gifted and Non-Gifted. Online Submission, 4(7), 173-192.
Matson, J. L., Fee, V. E., Coe, D. A., & Smith, D. (2010). A social skill program for developmentally delayed preschoolers. Journal of Clinical Child Psychology, 20(4), 428-433.
Melo, H. E. , Severian, P. F. G., Eid, L. P., Souza, M. R. , Sequeira, C. A. C., Souza, M. G. G., & Pompeo, D. A. (2021). Impact of anxiety and depression symptoms on perceived self-efficacy in nursing students. Acta Paulista de Enfermagem: Página Inicial, 34, eAPE01113.
Muris, P. (2001). A Brief Questionnaire for measuring self-efficacy in youths. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23(3), 145-149.
Soliemanifar, O., Shaabani, F., Rezaei, Z., Rasouli, M., & Rasouli, A. A. (2015). The mediating role of selfefficacy beliefs (general and social) on the relationship between negative self-statements and social anxiety. International Journal of Behavioral Sciences, 9(1), 85-94.
Tan, J. B., & Yates, S. (2011). Academic expectations as sources of stress in Asian students. Social Psychology of Education, 14(3), 389-407
Warda, A., & Mohammed, M. H. (2020). The effectiveness of life Skills Program in Enhancing Students’ life-Satisfaction and self-efficacy among Female Students in Al Majmaah University. Journal of Research in Curriculum Instruction and Educational Technology, 6(1), 29-53.
Zajacova, A., Lynch, S. M., & Espenshade, T. J. (2005). Self-efficacy, Stress, and Academic Success in college. Research in Higher Education, 46(6), 677-706.
Zimmerman. J. B. (2000). Self–efficacy: an essential motive to learn. Contemporary Educational Psychology, 25(1), 82-91.
World Health Organization. (1996). Life skills education: Planning for research as an integral part of life skills education development, implementation and maintenance (No. MNH/PSF/96.2. Rev. 1). World Health Organization.
)
