نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله دلبستگی محور مادر-کودک بر شیوه پاسخ­گویی به تنیدگی در کودکان پیش­دبستانی واجد سبک دلبستگی ناایمن می­باشد. نمونه پژوهش دربرگیرنده 28 زوج مادر – کودک بود که از بین جامعه مادران و کودکان 4 تا 6 سال مراجعه­کننده به کلینیک آتیه، بر اساس نمره آنها در مقیاس ابزار مشاهده­ای دلبستگی (واترز، 1987) انتخاب شد. پاسخ­دهی کودکان به تنیدگی قبل و پس از مداخله به وسیله دستگاه ارزیابی پاسخ به تنیدگی (SRE) سنجیده شد. گروه نمونه به صورت تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش (14 زوج مادر – کودک در هر گروه) واگذار شدند. مداخله در برگیرنده 6 جلسه آموزش گروهی مادران و 6 جلسه بازی درمانی گروهی برای کودکان و پس از آن 4 جلسه روان­درمانی برای هر زوج مادر – کودک بود. با توجه به نتایج به­دست آمده از تحیل کوواریانس چندمتغیری، نمرات مرتبط با شاخص­های درجه حرارت، رسانایی پوست، نرخ تنفس و ضربان قلب در ارزیابی­های پیش­آزمون و پس­آزمون به لحاظ آماری در هیچ­یک از شاخص­های ذکر­شده معنادار نمی­باشد. لذا برای ایجاد تغییرات معنادار فیزیولوژیک به مداخلات طولانی­تر و ابزار حساس­تری نیاز است.

کلیدواژه‌ها

• مداخله دلبستگی محور
• زوج مادر– کودک
• شاخص‌های فیزیولوژیک تنیدگی
• کودکان پیش‌‌دبستان

عنوان مقاله [English]

The effectiveness of attachment-based mother-child intervention on the stress-related electrophysiological indices of the preschool children

چکیده [English]

The present study aims at determining the effectiveness of the attachment-based mother-child intervention on the stress response pattern of the preschoolers with insecure attachment style. The sample of the study included 28 mother-child pairs selected from mothers and their 4-6 year-old children who had reffered to Atieh Clinic, based on their scores on the attachment Q-sort (Waters, 1987). Children’s stress responses were measured before and after the intervention using Stress Response Evaluation (SRE) equipment. The sample was randomly divided into control and experimental groups (14 mother-child pair in each group). The intervention included 6 sessions of group education for the mothers and 6 sessions of group play therapy for the children, and finally 4 sessions of individual psychotherapy for each mother-child pair. Findings indicated that the scores related to temperature indices, skin conductance, respiration rate, and heart rate had been improved in the post-intervention in comparison with the pre-intervention evaluation, and were clinically significant, but none of the indices were statistically significant.

کلیدواژه‌ها [English]

• attachment-based intervention
• mother-child pair
• stress physiological indices
• preschoolers