هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روانسنجی و ساختار عاملی نسخه ی فارسی مقیاس شفقت خود نف (2003آ)، در جامعه ایرانی است. 238 دانشجوی دانشگاه تهران (125 مرد و 113 زن)، مقیاس های خودشناسی انسجامی، شفقت خود، ارضای نیازهای بنیادی روانی، ارزش خود (حرمت خود)، افسردگی، اضطراب و سبک های دینداری را تکمیل کردند. تحلیل عاملی تاییدی ساختار شش عاملی این مقیاس در مطالعات غربی را تایید نکرد، اما تحلیل عاملی اکتشافی در فرهنگ ایرانی با یک الگوی 4 عاملی تحمل خود، نظرگاه بهوشیار به خود، مهربانی با خود و خود آرام گری مقابله‌ای برازش داشت. دو عامل تحمل خود و نظرگاه بهوشیار به خود بیش از سایر عوامل با ارضای نیازهای بنیادی روانی ارتباط داشتند. همچنین تنها عامل نظرگاه بهوشیار به خود با دو بعد جهت گیری دینی درونی و بیرونی شخصی ارتباط مثبت نشان داد، که چنین ارتباطی با توجه به تاکید متون اسلامی بر خودشناسی قابل تبیین است. یافته ها نشان می دهد که ساختار سازه ی شفقت خود باید با توجه به شرایط فرهنگی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.
)