هدف از پژوهش حاضر مرور انتقادی نظریات و رویکردهای مرتبط با مثبت نگری و ارائه مدلی نظری برای آن بر اساس آموزه های دین اسلام منطبق با اصول ارزشی و فرهنگی حاکم بر جامعه بود. برای این منظور، مبانی فلسفی و تاریخی مثبت نگری در مکاتب فکری مختلف از جمله لایپزیک، صدرا، کانت، فروید و جیمز به صورت انتقادی بررسی شد. علاوه بر این، مبانی نظری مرتبط با سازه های مثبت گرا از جمله خوش بینی در دو دیدگاه سیلیگمن و شییر و کارور، امید و افکار خودآیند در زیرمجموعه نظریه هایی همچون سبک اسناد و مدل انتظار ارزش مورد واکاوی قرار گرفت. در نهایت بر اساس نظریه دلبستگی بالبی، مدل نظری مثبت نگری تشریح و کارکردهای آن در شیوه تفکر افراد پیرامون وقایع گذشته، حال و انتظارات از وقایع آتی تبیین شد. از آنجا که نظریه دلبستگی جزو نظریه‌های ارتباطی است، مثبت نگری هم در این پارادایم شامل ارتباط فرد با وجود متعالی (خدا)، دیگران، طبیعت و خود مورد بحث قرار گرفته است.
ابتدای صفحه