بررسی اثربخشی برنامه ارتقای کیفیت زندگی نوجوانان با آسیب بینایی بر سازگاری و سلامت روان آنان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22059/japr.2015.74848

چکیده

محرومیت از بینایی به عنوان یکی از اصلی­ترین حس­ها، در گستره فردی و تعاملات بین فردی محدودیت ایجاد می­نماید. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه ارتقای کیفیت زندگی بر پایه رویکرد شناختی-رفتاری گروهی بر سازگاری و سلامت روان نوجوانان با آسیب بینایی بود. نوع ­پژوهش شبه­ تجربی و طرح آن پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه و پیگیری، و جامعه آماری شامل نوجوانان پایه­های تحصیلی دهم و یازدهم با آسیب بینایی مدرسه محبی بوده که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و بصورت تصادفی در گروه­های آزمایشی و گواه، هر کدام بیست نفر که در دوره روزانه و شبانه به تحصیل اشتغال داشتند، توزیع شدند. کلیه آزمودنی­ها در مراحل پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری به پرسشنامه­ سازگاری بل (1961) و مقیاس سلامت روانی (بشارت، 1388) پاسخ دادند. گروه آزمایشی در برنامه ده جلسه­ای شرکت کرد. گروه گواه آموزشی دریافت نمی­کرد. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری داده­ها نشان داد که سازگاری و سلامت روان در گروه آزمایشی به طور معناداری افزایش یافته است. بنابراین، می­توان نتیجه گرفت که این برنامه روشی مناسب برای بهبود سازگاری و سلامت روان نوجوانان با آسیب بینایی می­باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of the Quality of Life Improvement Program for Adolescents with Visual Impairment on their Adjustment and Mental Health

چکیده [English]

Visual deprivation as one of the primary senses may cause limitations in the personal aspects and interpersonal interactions of the individual. The aim of the current study was to evaluate the effectiveness of the quality of life improvement program based on the group cognitive-behavioral approach on adjustment and mental health of adolescents with visual impairment. The type of study was quasi-experimental with pre and post- test utilizing control group and follow-up. Using available sampling, tenth and eleventh grade students with visual impairment in Mohebi School, in Tehran were randomly assigned to experimental and control groups (twenty students each included boarding and daily attending individuals). All students responded to Bell Adjustment Questionnaire (BAI, Bell, 1961) and Mental Health Inventory (MHI-28, Besharat, 2009), then, the experimental group received ten sessions of the intervention while the control group did not receive training. The results of the multivariate analysis of covariance showed that adjustment and mental health of the experimental group significantly increased after the intervention program. Therefore, it can be concluded that this program could help with the adjustment and mental health of adolescents with visual impairment.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Blind Youth
  • Life Quality
  • Cognitive-Behavioral Approach
  • Adjustment
  • Mentally Healthy
دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 1
فروردین 1394
صفحه 225-241
  • تاریخ دریافت: 26 مرداد 1393
  • تاریخ بازنگری: 14 بهمن 1393
  • تاریخ پذیرش: 19 اردیبهشت 1394
  • تاریخ اولین انتشار: 19 اردیبهشت 1394
  • تاریخ انتشار: 01 فروردین 1394