اثربخشی برنامۀ ارتقای دانش، نگرش و عملکرد با رویکرد مثبت‌نگری به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی بر تعامل والد-کودک، استرس فرزندپروری و خودکارآمدی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی. دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 دانشیار گروه روان‌شناسی تربیتی و مشاوره، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

4 استادیار گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم انسانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامۀ ارتقای دانش، نگرش و عملکرد (KAP)، مبتنی بر توانمندی اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی (ADHD) بر روابط والد-کودک، استرس فرزندپروری و خودکارآمدی انجام شد. مطالعۀ حاضر شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه و از جهت هدف کاربردی است. جامعۀ مورد مطالعه شامل مادران کودکان 10-6 سال با اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی در شهر کاشان در سال 1399 بودند که از میان آنان 30 نفر به‌صورت دردسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار داده شدند. برنامۀ ارتقای آگاهی، نگرش و عملکرد (KAP) که با رویکردی مثبت‌نگر به ADHD و با مرور نظام‌دار پژوهش‌های مرتبط با توانمندی‌های روان‌شناختی این افراد تدوین شده بود، به مادران گروه آزمایشی به‌صورت انفرادی (3 جلسه) و گروهی (7 جلسه) آموزش داده شد، اما به گروه گواه، آموزشی ارائه نشد. ابزار استفاده‌شده فرم والدین مقیاس درجه‌بندی رفتاری (CBRS) و مصاحبۀ تشخیصی مبتنی بر ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM5)، مقیاس رابطۀ والد-کودک (P-CRS)، پرسشنامه خودکارآمدی کودکان (SEQ-C) و مقیاس استرس فرزندپروری (PSS) بود و برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد و با نرم‌افزار SPSS (نسخۀ 26) انجام گرفت. نتایج تحقیق، تأثیر معنادار اجرای برنامه را بر کاهش استرس فرزندپروری مادران، ارتقای تعامل والد-کودک و خودکارآمدی کودک نشان داد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of a Knowledge, Attitude, and Practice Promotion Program with a Positive Approach to Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder on Parent-Child Interaction, Parental Stress, and Self-Efficacy

نویسندگان [English]

  • Khadije Ghandiani Arani 1
  • Saeed Hasanzadeh 2
  • Masoud Gholamali Lavasani 3
  • Mohammadparsa Azizi 4
1 Ph.D. student in Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Education, Science and Research Branch.Islamic Azad University, ,Tehran, Iran
2 Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran
3 Department of Educational Psychology and Counseling, Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran
4 Department of Psychology, Faculty of Humanities and Social Sciences, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

 
The present study was conducted to investigate the effectiveness of the Knowledge, Attitude, and Practice (KAP) support program with a positive approach to attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) on parent-child interaction, parental stress, and self-efficacy. The current study is a quasi-experiment with a pre-test-post-test design and a follow-up with a control group, which is practical in terms of the purpose of the study. The study population included mothers of children aged 6-10 years with attention deficit/hyperactivity disorder in Kashan city in 2020, of which 30 subjects were randomly selected and divided into two groups of 15 subjects for test and control. The Awareness, Attitude and Practice (KAP) program, developed with a positive approach to ADHD and with a systematic review of research related to the psychological skills of these people, was taught to the mothers of the experimental group individually (3 sessions) and in groups (7 sessions); but the control group was not given training. The instruments used were the parental form of the Behavioral Rating Scale (CBRS) and the diagnostic interview based on the fifth edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM5, the Parent-Child Relationship Scale (P-CRS), Children's Self-Efficacy Questionnaire SEQ-C), (Parenting Stress Scale PSS) and to analyze the data, the method of repeated measures analysis of variance was used, using SPSS 26. The results of the research show that the implementation of the program has a significant impact on the reduction of mothers’ parenting stress and the improvement of parent-child interaction and child self-efficacy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Positivizes
  • Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)
  • Interaction
  • Self-Efficacy

مراجع

ابارشی، ز.، طهماسیان، ک.، مظاهری، م. ‌ع.، و پناغی، ل. (1388). تأثیر آموزشی ارتقای روانی اجتماعی کودک از طریق بهبود تعامل مادر کودک بر خود؛ برنامۀ اثرمندی والدگری و رابطۀ مادر و کودک زیر سه سال. فصلنامۀ علمی-پژوهشی در سلامت روان‌شناختی. 3(3)، 58-49.
بهبهانی، م.، و زرگر، ف. (1395). بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری ذهن‌آگاهانه بر نشانه‌های بالینی و خودکارآمدی کودکان بیش‌فعال و کم‌توجه. مجلۀ دانشکدۀ پزشکی اصفهان. 35(429). 517-511.
رجبی، س.، ابوالقاسمی، ع.، نریمانی، م.، و قائمی، ف. (1391). اثربخشی آموزش کنترل تکانه بر خودکارآمدی و ابعاد آن در دانش‌آموزان دارای نشانه‌های ADHD. مجلۀ روان‌شناسی مدرسه. 1(4)، 73-56.
روشن‌بین، م.، پوراعتماد، ح.، و خوشابی، ک. (1386). تأثیر آموزش برنامۀ گروهی فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان 4-10 سالۀ مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/کمبود توجه. خانواده‌پژوهی. 3(10)، 62-55.
حسن‌زاده، س.، امرایی، ک.، و صمدزاده، ص. (1398). فراتحلیلی بر شیوع اختلال کاستی توجه و بیش‌فعالی در ایران. نشریۀ توانمندسازی کودکان استثنایی. 10(2)، 177-165.
حسن‌زاده، س. (1391). استرس والدینی در مادران دارای فرزند ناشنوا. فصلنامۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی. 42(1)، 51-42.
حسن‌زاده، س.، و مساح بوانی، ع. (1400). اثربخشی برنامۀ فرزندپروری مثبت بر ارتباط مادران با کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم. پژوهش‌های روان‌شناختی کاربردی. 12(2)، 58-43.
شهائیان، آ.، شهیم، س.، بشاش، ل.، و یوسفی، ف. (1386). هنجاریابی، تحلیل‌عاملی و پایایی فرم کوتاه ویژۀ والدین مقیاس درجه‌بندی کانرز برای کودکان 6 تا 11 ساله در شهر شیراز. مطالعات روان‌شناختی. 3(3)، 120-97.
طهماسیان، ک. (1386). اعتباریابی و هنجاریابی پرسشنامۀ خوداثرمندی کودکان و نوجوانان. روان‌شناسی کاربردی. 4(5)، 390-373.
عابدی، ا.، جمالی، س.، فرامرزی، س.، آقایی، ا.، و بهروز، م. (1391). فراتحلیل جامع مداخلات رایج درمورد اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی. روان‌شناسی معاصر، 7(1)، 34-17.
علیزاده، ح. (1391). تدوین برنامۀ آموزش والدین برای خانواده‌های دارای فرزندان با اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی و تأثیر آن بر کاهش نشانه‌ها و کارکرد خانواده. فصلنامۀ افراد استثنایی. 2(7)، 62-54.
قندیانی، خ. (1388). بررسی و مقایسۀ خلاقیت در دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی و دانش‌آموزان عادی. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی.
کاپلان، هـ. و.، و سادوک، ب. (1385). خلاصۀ روان‌پزشکی (علوم رفتاری و روان‌پزشکی بالینی). ترجمۀ فرزین رضاعی. تهران: ارجمند.
محمداسماعیل، ا. (1385). درسنامۀ درمان رفتاری-شناختی کودکان مبتلا به بیش‌فعالی/ نارسایی توجه. تهران: دانژه.
وارسته، م.، اصلانی، خ.، و امان‌الهی، ع. (1395). اثربخشی آموزش برنامۀ والدگری مثبت بر کیفیت تعامل والد-کودک. فصلنامۀ فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی. 7(2)، 62-56.
Abidin, R. R. (1990). Introduction to the special issue: The stresses of parenting. Journal of Clinical Child Psychology, 19(4), 298-301.
Ahmadi, M. R. (2006). Psychological principles of effective communication of parents with children in the family. Marefat, 104, 18-25.
American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders. Arlington: American Psychiatric Publishing.
Anastopoulos, A. D., Shelton, T. L., DuPaul, G. J., & Guevremont, D. C. (1993). Parenttraining for attention deficit hyperactivity disorder: its impact on parent functioning. Journal of Abnormal of Psychology, 21(5), 581-596.
Archer, D. (2016). The ADHD advantage: what you thought was a diagnosis may be your greatest strength. Penguin.
Azzam, H., Hasan, H., Elhabiby, M., El Ghamry, R., Mansour, M., & Elhamshary, M. (2021). Perceived parenting attitudes in relation to ADHD symptoms and aggressive behaviors in a sample of Egyptian children with ADHD. Middle East Current Psychiatry, 28(1), 1-8.
Bandura, A. (2000). Exercise of human agency through collective efficacy. Current directions in psychological science, 9(3), 75-78.
Barkley, R. A. (2014). Attention-deficit hyperactivity disorder: A handbook for diagnosis and treatment. New York: Guilford Publications.
Barkley, A. R. (1997). Behavioral inhibition, sustained attention and executive functions: Constructing a unifying theory of ADHD. Psychological Bullentin, 121(1), 65-94.
Barkley, R. A. (2006). A handbook for diagnosis and treatment. New York: Guilford Publications.
Barkley, R. A. (2010). Attention deficit disorder in adults: The latest assessment and treatment strategies. Sudbury, MA: Jones and Bartlett Publishers.
Barlow, J., Coren, E., & Stewart-Brown, S. (2003). Parent-training programmes for improving maternal psychosocial health. Cochrane Database of Systematic Reviews, 4.
Basson, N. (2008). The influence of psychosocial factors on the subjective well-being of adolescents. PhD Dissertation. Magister Societies’ Scientiae, Bloemfontein: University of the Free State.
Berry, J. O., & Jones, W. H. (1995). The parental stress scale: initial psychometric evidence. Journal of Social and Personal Relationships, 12(3), 463-472.
Boot, N., Nevicka, B., & Baas, M. (2020). Creativity in ADHD: goal-directed motivation and domain specificity. Journal of attention disorders, 24(13), 1857-1866.
Bor, W., Sanders M. R., & Markie-Dadds, C. (2002(. The effectiveness of the triple p-positive parenting program a preschool children with co-occurring disruptive behavior and attention/hyperactivity difficulties. Journal of Abnormal Child Psychology, 30(6), 572-587.
Bussing, R., Mason, D. M., Bell, L., Porter, P. H., & Garvan, C. (2012). Adolescent outcomes of childhood attention-deficit/hyperactivity disorder in a diverse community sample. Journal of American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 49(6), 595-605.
Christiansson, R., & Andersson, G. (2017). ADHD and creativity: a meta-analysis. Retrieved from: https://www.academia.edu/33822978/ADHD_and_Creativity_A_Meta_Analysis.
Ciesielski, H. A., Loren, R. E., & Tamm, L. (2020). Behavioral parent training for ADHD reduces situational severity of child noncompliance and related parental stress. Journal of attention disorders, 24(5), 758-767.
Conner, M. L. (1994). Attention deficit disorder in children and adults: Strategies for experiential educators. Retrieved from https: //eric.ed.gov/
Coyle, T. R. (2003). A review of the worst performance rule: Evidence, theory, and alternative hypotheses. Intelligence, 31(6), 567-587.
Crnic, K. A., Gaze, C., & Hoffman, C. (2005). Cumulative parenting stress across the preschool period: Relations to maternal parenting and child behavior at age 5. Infant and Child Development, 14(2), 117-132.
Danforth, J. S. (2007). Training parents of children with comorbid attention-deficit / hyperactivity disorder and Oppositional Defiant Disorder. New Jersey: John Wiley & Sons.
De Schipper, E., Mahdi, S., Coghill, D., De Vries, P. J., Gau, S. S. F., Granlund, M., Holtmann, M. Karande, S. Levy, S. Almodayfer, O., Rohde, L., & Tannock, R., & Bölte, S. (2015). Towards an ICF core set for ADHD: a worldwide expert survey on ability and disability. European Child & Adolescent Psychiatry, 24(12), 1509-1521.
Driscoll, K., & Pianta, R. C. (2011). Mother’s and father’s perceptions of conflict and closeness in parent- child relationships during early childhood. Journal of Early Childhood and Infant Psychology, 7(1), 1-18.
Fiedler, P. (2007). Ressourcenorientierte Psychotherapie. InR. Frank (Ed.), Therapieziel Wohlbefinden. Ressourcenaktivierung in der Psychotherapie (pp. 19-32). Heidelberg, Germany: Springer.
Frick, P. J., Lahey, B. B., Kamphaus, R. W., Lahey, B. B., Loeber, R., Christ, M. A., Hart, E. L., & Tannenbaum, L. E. (1991). Academic underachievement and the disruptive behavior disorders. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 59(2), 289-294.
Gerdes, A. C., Haack, L. M., & Schneider, B. W. (2012). Parental functioning in families of children with ADHD: evidence for behavioral parent training and importance of clinically meaningful change. Journal of Attention Disorders, 16(2), 147-156.
Goffman, E. (1963). Stigma: notes on the management of spoiled identity. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice – Hall.
Goodwin, T. B., & Oberacker, H. (2011). Navigating ADHD: you’re guide to the flip side of ADHD. Bloomington, Indiana: Author House.
Grayson, P. (2015). ADHD: a mental disorder or a mental advantage (2nd Ed.). United Kingdom: CreateSpace Independent Publishing Platform.
Harter, S. (2015). Self-development in childhood and adolescence. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (2nd Ed.). 492-497.
Hallowell, E. M., & Ratey, J. J. (1994). Driven to distraction. New York: Pantheon.
Heath, C. L., Curtis, D. F., Fan, W., & McPherson, R. (2015). The association between parenting stress, parenting self-efficacy, and the clinical significance of child ADHD symptom change following behavior therapy. Child Psychiatry & Human Development, 46(1), 118-129.
Heiman, T., Olenik-S, D., & Eden S. (2015). Cyberbullying involvement among students with ADHD: Relation to loneliness, self-efficacy and social support. European Journal of Special Needs Education, 30(1), 15–29.
Hesse, M. (2012). The ASRS-6 has two latent factors: attention deficit and hyperactivity. Journal of Attention Disorders, 17(3), 203–207.
Hesslinger, B., Van Elst, L. T., Nyberg, E., Dykierek, P., Richter, H., Berner, M., & Ebert, D. (2002). Psychotherapy of attention deficit hyperactivity disorder in adults: A pilot study using a structured skills training program. European Archives of Psychiatry and Clinical Neurosciences, 252(4), 177-184.
Honos-Webb, L. (2010). The gift of ADHD: how to transform your child’s problems into strengths. United Kingdom: New Harbinger Publications.
Hupfeld, K. E., Abagis, T. R., & Shah, P. (2018). Living “in the zone”: hyperfocus in adult ADHD. ADHD Attention Deficit and Hyperactivity Disorders, 11(2), 191-208.
Klemenz, B. (2009). Ressourcenorientierte, psychologie, ermutigendebeiträge, einer, menschenfreundlichen, wissenschaft (Band 1). Tubingen: Dgvt-Verlag.
 Lamb, K. (2006). Addressing the challenges of parenting: parent training with parents of children with ADHD. PhD Dissertation. Faculty of Psychology, Texas A&M University.
Lee, J. W. Seo, K., & Bahn, G. H. (2020). The positive aspects of attention-deficit/hyperactivity disorder among famous people. Psychiatry Investigation, 17(5), 424–431.
Lehner–Dua, L. L. (2001). The effectiveness of Russel: A Barkley’s parent training program on parents with school-aged children who have ADHD on their perceived severity of ADHD, stress, and sense of competence. PhD Dissertation. Faculty of Psychology. Hofstra University.
Lesch, K. P. (2018). Shine bright like a diamond: Is research on high functioning ADHD at last entering the mainstream? J Child School Psychiatry. 59(3), 191–192.
Lifford, K. J., Harold, G. T., & Thapar, A. (2008). Parent-child relationships and ADHD symptoms: A longitudinal analysis. Journal of Abnormal Child Psychology, 36(2), 285-96.
Mash, E. J., & Johnston, C. (1990). Determinants of parenting stress: Illustrations from families of hyperactive children and families of physically abused children. Journal of Clinical Child Psychology. 19(4), 313-328.
McBurnett, K., & Pfiffner, L. (2008). Attention deficit hyperactivity disorder: concepts, controversies, new directions psychiatry. New York: In forma Health Care.
Moldavsky, M., & Sayal, K. (2013). Knowledge and attitudes about attention-deficit /hyperactivity disorder (ADHD) and its treatment: the views of children, adolescents, parents, teachers and healthcare professionals. Current Psychiatry Reports, 15(8), 1-7.
Montiel Nava, C., Peña, J. A., Espina Mariñes, G., Ferrer-Hernandez, M. E., López-Rubio, A., Puertas-Sánchez, S., & Cardozo-Durán, J. J. (2002). Estudio piloto de metilfenidato y entrenamiento a padres en el tratamiento de niños con trastorno por déficit de atención hiperactividad [A pilot study of methylphenidate and parent training in the treatment of children with attention-deficit hiperactivity disorder]. Revista de neurologia, 35(3), 201–205.
Muñoz-Silva, A., Lago-Urbano, R., Sanchez-Garcia, M., & Carmona-Márquez, J. (2017). Child/adolescent’s ADHD and parenting stress: the mediating role of family impact and conduct problems. Frontiers in Psychology, 8(1), 2252.
Muris, P. (2001). A brief questionnaire for measuring self – efficacy in youth. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 23(3), 145-149.
Newark, P. E., Elsässer, M., & Stieglitz, R. D. (2016). Self-esteem, self-efficacy, and resources in adults with ADHD. Journal of Attention Disorders, 20(3), 279-290.
Orte, C., Ballester, L.1., Oliver, J. L., Pascual, B., & Vives, M. (2013). Preventing child abuse: result from the application of a positive parenting program. Program Procedia-Social and Behavioral Sciences, 84(9), 259-263.
Ozel-Kizil, E. T., Kokurcan, A., Mert Aksoy, U. K., Bilgen, B., Sakarya, D., Bastug Gulbahar f, Colaka, B., UmutAltunoz, Sevinc, K., Hatice D., & Bedriye, O. (2016). Hyperfocusing as a dimension of adult attention deficit hyperactivity disorder. Research in Developmental Disabilities, 59(1), 351–358.
Ozel-Kizil, E., Demirbas, H., Bastug, G., Kirici, S., Tathan, E., Kasmer, N., & Baskak, B. (2013). P. 7. b. 012 a scale for the assessment of hyperfocusing in attention deficit and hyperactivity disorder. European Neuropsychopharmacology, 23, S593.
Park, N., Peterson, C., & Sun, J. K. (2013). Positive psychology: Research and practice. Terapia Pscologica, 31(1), 9-11.
Pianta, R. C. (1992). Child-parent relationship scale. Unpublished measure, University of Virginia, 427.
Sayal, K., Prasad, V., Daley, D., Ford, T., & Coghill, D. (2018). ADHD in children and young people: prevalence, care pathways, and service provision. The Lancet Psychiatry, 5(2), 175-186.
Sedgwick, J. A., Merwood, A., & Asherson, P. (2019). The positive aspects of attention deficit hyperactivity disorder: a qualitative investigation of successful adults with ADHD. ADHD Attention Deficit and Hyperactivity Disorders, 11(3), 241-253.
Seligman, M. E. P. (2012). Flourish: a visionary new understanding of happiness and well-being. India: Atria Books.
Sklar, R. H. (2013). Hyperfocus in adult ADHD: An EEG study of the differences in cortical activity in resting and arousal states. University of Johannesburg (South Africa).
Tiano, J. D., & McNeil, C. B. (2011(. The inclusion of fathers in behavioral parent training: A critical evaluation. Child & Family Behavior Therapy, 27(4), 1-28.
Travis, R. (2010). Hyperfocus. Bloomington: Author House.
Vannest, K. J., Harrison, J. R., & Reynolds, C. R. (2011). The energetic brain: understanding and managing ADHD. Germany: Wiley.
Verheul, I., Rietdijk, W., Block, J., Franken, I., Larsson, H., & Thurik, R. (2016). The association between attention-deficit/hyperactivity (ADHD) symptoms and self-employment. European Journal of Epidemiology, 31(8), 793-801.
Webster-Stratton, C. (1990). Stress: a potential disruptor of parent perceptions and family of interactions. Journal of Clinical Child Psychology, 19(4), 302-312.
Wells, A. (2000). Emotional disorders and metacognition: Innovative cognitive therapy. Chichester: Wiley.
Weiss, G., & Hechtman, L. (1993). Hyperactive children grown up: ADHD in children, adolescents and adults (2nd Ed.). New York: Guilford Press.
White, H. A., & Shah, P. (2011). Creative style and achievement in adults with attention-deficit/hyperactivity disorder. Personality and Individual Differences, 50(5), 673-677.
White, H. A., & Shah, P. (2006). Uninhibited imaginations: creativity in adults with attention-deficit/hyperactivity disorder. Personality and Individual Differences, 40(6), 1121-1131.
Wilmshurst, L., & Peele, M. (2011). Resilience and well-being in college students with and without a diagnosis of ADHD. Journal of Attention Disorders, 15(1), 11–17.
World Health Organization (2008). Advocacy, communication and social mobilization for TB control: a guide to developing knowledge, attitude and practice surveys (No. WHO/HTM/STB/2008.46). World Health Organization.
Zaghi, A. E., Reis, S. M., Renzulli, J. S., & Kaufman, J. C. (2017). Exploring the creativity potential of ADHD students in engineering programs. International Journal for Talent Development and Creativity, 5(1), 125-136.
Zwi, M., Jones, H., Thorgaard, C., York, A., & Dennis, J. A. (2012). Parent training interventions for attention deficity hyperactivity disorder (ADHD) in children aged 5 to 18 years. Campbell Systematic Reviews, 8(1), 1-100.
فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی
دوره 13، شماره 3
آذر 1401
صفحه 73-93

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار