نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• فاطمه مظاهری ¹
• رقیه ثناجو ²
• احسان طالبی ³
• محمدکاظم زراعت کار ⁴

¹ کارشناسی ارشد گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

² کارشناسی ارشد گروه آموزش ابتدایی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

³ کارشناسی ارشد گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

⁴ دانشجوی دکتری گروه علوم تربیتی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

چکیده

هدف این پژوهش، بررسی رابطه امید به تحصیل و بی‌صداقتی تحصیلی در دانشجویان با نقش میانجی‌گری خودتنظیمی تحصیلی بود. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه یاسوج در سال تحصیلی 1401-1400بودند که 292 نفر دانشجو (138 مرد و 154 زن) به روش نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسش‌نامه‌های خودتنظیمی تحصیلی (SRQ-A)، امید به ‌تحصیل (AHQ) و بی‌صداقتی تحصیلی (ADS) بود. داده‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری با نرم‌افزارهای SPSS (ویرایش 25) و AMOS (ویرایش 20) تحلیل شدند. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر امید به تحصیل بر خودتنظیمی تحصیلی (β=0/44, P<0/01) و بی‌صداقتی تحصیلی (β=-0/40, P<0/01) اثرمستقیم و معنادار دارد. خودتنظیمی تحصیلی نیز دارای اثر مستقیم و معنادار بر بی‌صداقتی تحصیلی (β=-0/46, P<0/01) است؛ بنابراین، امید به تحصیل هم به‌صورت مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم و ازطریق خودتنظیمی تحصیلی بر بی‌صداقتی تحصیلی اثر منفی دارد. در مجموع، نتایج این پژوهش بیانگر اهمیت و نقش متغیر امید به تحصیل در افزایش خودتنظیمی تحصیلی و کاهش بی‌صداقتی تحصیلی در دانشجویان است.

کلیدواژه‌ها

• امید به تحصیل
• بی‌صداقتی تحصیلی
• خودتنظیمی تحصیلی
• دانشجویان

عنوان مقاله [English]

The Relationship between Academic Hope and Academic Dishonesty in Students: The Mediating Role of Academic Self-Regulation

نویسندگان [English]

• Fatemeh Mazaheri ¹
• Roghayeh Sanajoo ²
• Ehsan Talebi ³
• Mohammadkazem Zeraatkar ⁴

¹ MSc, Department of Educational Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Marvdasht Branch, Islamic Azad University, Marvdasht, Iran.

² MSc, Department of Elementary Education, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shiraz University, Shiraz, Iran

³ Msc, Department of Educational Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Yasuj, Yasuj, Iran

⁴ PhD Student, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Marvdasht Branch, Islamic Azad University, Marvdasht, Iran

چکیده [English]

The purpose of this research was to investigate the relationship between academic hope and academic dishonesty in students: with the mediating role of academic self-regulation. The current research design is descriptive of the correlation type. The statistical population of the study was undergraduate students of Yasuj University in the academic year 2021-2022, of which 292 (138 males and 154 females) were selected by cluster random sampling. Measurement tools included Academic Self-Regulation Questionnaire (SRQ-A), Academic Hope Questionnaire (AHQ) and Academic Dishonesty Scale (ADS). Data were analyzed using structural equation modeling with SPSS (version 25) and AMOS (version 20) software. The results of the structural equation model showed that the variable of educational hope has a direct and significant effect on academic self-regulation (β=0/44, P<0/01) and academic dishonesty(β=-0/40, P<0/01). Academic self-regulation also has a direct and significant effect on academic dishonesty (β=-0/46, P<0/01). Therefore, the academic hope both directly and indirectly through academic self-regulation has a negative effect on academic dishonesty. In general, the results of this research show the importance and variable role of academic hope in increasing academic self-regulation and reducing academic dishonesty in students.

کلیدواژه‌ها [English]

• Academic Hope
• Academic Dishonesty
• Academic Self-Regulation
• Students