مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
10.22059/japr.2013.52572
چکیده
اصطلاح کارآفرینی به معنای فرایند شکار فرصت های شغلی توسط افراد کارآفرین بدون در نظر گرفتن کمبود منابعی است که در اختیار دارند. هدف این مطالعه، تعیین و مقایسه اثربخشی الگوی چند محوری شفیع‌آبادی با نظریه محدودیت و سازش گاتفردسون بر رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران بود. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان کارشناسی ارشد داوطلب شرکت در کلاس‌های کارآفرینی در دانشکده علوم انسانی و اجتماعی بودند. 45 نفر به طور تصادفی انتخاب، و در سه گروه کنترل و آزمایش 1 و 2 جایگزین شدند. بعد از 8 جلسه آموزش داده ها به وسیله تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین نمره رفتار کارآفرینانه گروه کنترل و گروه‌های آزمایش 1 و2 تفاوت وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد اثربخشی آموزش کارآفرینی بر اساس الگوی چند محوری شفیع آبادی بیشتر از اثربخشی آموزش بر اساس نظریه محدودیت و سازش گاتفردسون است. بنابراین، پیشنهاد می شود از مفاهیم بنیادی هر دو مدل به ویژه االگوی چند محوری شفیع آبادی برای افزایش رفتار کارآفرینانه دانشجویان علوم انسانی استفاده شود.
. (1392). مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه. فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی, 4(3), 77-92. doi: 10.22059/japr.2013.52572
MLA
. "مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه", فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی, 4, 3, 1392, 77-92. doi: 10.22059/japr.2013.52572
HARVARD
. (1392). 'مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه', فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی, 4(3), pp. 77-92. doi: 10.22059/japr.2013.52572
VANCOUVER
. مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه. فصل‌نامه پژوهش‌های کاربردی روانشناختی, 1392; 4(3): 77-92. doi: 10.22059/japr.2013.52572
)