مقایسه اثربخشی الگوی چندمحوری با نظریه محدودیت و سازش بر افزایش رفتار کارآفرینانه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22059/japr.2013.52572

چکیده

اصطلاح کارآفرینی به معنای فرایند شکار فرصت­ های شغلی توسط افراد کارآفرین بدون در نظر گرفتن کمبود منابعی است که در اختیار دارند. هدف این مطالعه، تعیین و مقایسه اثربخشی الگوی چند محوری شفیع‌آبادی با نظریه محدودیت و سازش گاتفردسون بر رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران بود. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان کارشناسی ارشد داوطلب شرکت در کلاس‌های کارآفرینی در دانشکده علوم انسانی و اجتماعی بودند. 45 نفر به طور تصادفی انتخاب، و در سه گروه کنترل و آزمایش 1 و 2 جایگزین شدند. بعد از 8 جلسه آموزش داده ‌ها به­ وسیله تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین نمره رفتار کارآفرینانه گروه کنترل و گروه‌های آزمایش 1 و2 تفاوت وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد اثربخشی آموزش کارآفرینی بر اساس الگوی چند محوری شفیع ‌آبادی بیشتر از اثربخشی آموزش بر اساس نظریه محدودیت و سازش گاتفردسون است. بنابراین، پیشنهاد می ‌شود از مفاهیم بنیادی هر دو مدل به ویژه االگوی چند محوری شفیع‌ آبادی برای افزایش رفتار کارآفرینانه دانشجویان علوم انسانی استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

compare Effectiveness of Multi- axial model by Theory of constraints and compromises on Entrepreneurial behavior

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار