رابطه ابعاد کمال‌گرایی و جهت گیری هدفی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد کمال‌گرایی و جهت­گیری هدفی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان اجرا شده است. این پژوهش از نوع همبستگی چندمتغیره (تحلیل مسیر) است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامشهر است. پس از انجام محاسبات آماری لازم بر اساس فرمول نمونه­گیری کوکران تعداد نمونه 380 نفر تعیین شده است. حجم نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه‌گیری مرحله‌ای و تصادفی انتخاب شد. به منظور اندازه­گیری متغیرهای پژوهش از سه پرسشنامه هدف­های پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001)، فرسودگی تحصیلی شائوفلی و همکاران (1996) و کمال‌گرایی هیل (2004) استفاده شده است. نتایج نشان می­دهد که اهداف تبحرگرا و هدفمندی، دارای ضریب برآورد منفی در پیش­بینی فرسودگی هستند و با افزایش میزان جهت­گیری هدفی تبحرگرا و هدفمندی دانشجویان، میزان فرسودگی آنها کاهش می­یابد. اثر مستقیم حساسیت بین فردی، ادراک فشار از سوی والدین و اهداف عملکرد گریز نیز در پیش­بینی نمرات فرسودگی تحصیلی در سطح 0.01P≤ معنادار است. متغیرهای فوق 49 درصد از تغییرات نمره در فرسودگی تحصیلی را پیش­بینی می­کنند. افرادی با اهداف تبحرگرا، برای دست­یابی به اهداف خود تلاش می­کنند و همواره در جستجوی موقعیت­ها و چالش­هایی برای ارتقا یادگیری بوده و برای غلبه بر ناکامی­ها و شکست­ها پافشاری می­کنند و همین امر می­تواند بروز فرسودگی تحصیلی را کاهش دهد. از سوی دیگر، ابعاد منفی  کمال‌گرایی می­تواند انرژی مفید برای انجام تکالیف را کاهش داده و حس فرسودگی ایجاد نماید.