اثربخشی بازی درمانی در مهارت های اجتماعی و رفتارهای تهاجمی دانش آموزان با نشانگان داون

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی در مهارت­های اجتماعی و رفتارهای تهاجمی دانش­آموزان با نشانگان داون بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل بود که بر روی 50 کودک با نشانگان داون (زیر 14 سال) مراکز آموزشی و توانبخشی شهر تهران انجام شد. آزمودنی­ها از طریق نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 25 نفری آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه­ی 45 دقیقه­ای به صورت گروهی، هفته­ای دو بار تحت بازی درمانی قرار گرفتند. جهت جمع­آوری داده­های حاصل از مهارت­های اجتماعی و رفتارهای تهاجمی از پرسش­نامه مهارت­های اجتماعی (SSRS) گرشام و الیوت به عنوان پیش­آزمون و پس­آزمون در دو گروه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس­چندمتغیری با رعایت مفروضه­ها استفاده شد. یافته­های بدست آمده نشان داد بازی درمانی مهارت­های اجتماعی دانش­آموزان داون را افزایش و رفتارهای تهاجمی دانش­آموزان با نشانگان داون را کاهش داد. بنابراین، می­توان گفت که بازی درمانی سبب رشد مهارت­های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان با نشانگان داون می­شود و می­توان از این روش برای کاهش رفتارهای نامطلوب و افزایش رفتارهای مطلوب دانش­آموزان مبتلا به سندرم داون استفاده کرد.